به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ شاید داستان ما و «کریستیانو» به اندازه فیلم «بعد از رفتن» پر از صحنه‌های تراژیک نباشه اما هَمَمون درست مثل «آرشِ» توی فیلم، حس عمیق انتظار برای دیدن دوباره‌ی کسی که هنوز لذت اولین ملاقات باهاش رو از یاد نبریم، درک می‌کنیم.
حالا و به لطف سرنوشت، استقلال و النصر در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ نخبگان آسیا به‌هم رسیدند تا یک تقابل دیگه از ایرانی‌ها با رونالدو به روی پرده برود، مصافی که البته با میزبانی از رقیب عربستانی در ایران در بازی رفت، حس و حال ویژه‌تری هم گرفته است و می‌تواند بعد از یک سال دوباره پای فوق ستاره پرتغالی رو به ایران باز کند.
وقتی برای اولین بار و در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، چشم در چشم «رونالدو» شدیم، هنوز خبر نداشتیم که صاحب پیراهن شماره ۱۷ تیم ملی پرتغال قراره یک دنیا رو به دنبال خودش بِکِشاند. آن روز وقتی دروازه تیم ملی باز شد تا امید موندن در جام جهانی و صعود به دور حذفی کمرنگ‌تر از قبل بشود، جدالی شکل گرفته بود که هنوز ازش خبر نداشتیم.
تا به امروز تور به لرزه درآمده «ابراهیم میرزاپور»، آخرین گلی است که رونالدو به یه حریف ایرانی زده است اما داستان برخوردهای «اَبَر ستاره» با فوتبال ایران در همین سکانس به پایان نمی‌رسد.
دوازده سال بعد و در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، اون حالا دیگر یک پسر بچه نبود. خوشحال بودیم که یه نابغه رو از نزدیک می‌بینیم و خوشحال‌تر که نمی‌گذاریم دوباره از روی نقطه پنالتی ناامیدمان کند.
دیدار دوباره ایران و پرتغال با تساوی ۱ بر ۱ دو تیم به پایان رسید و برای رونالدو تبدیل به یکی از بدترین خاطراتش از جام‌های جهانی شد، چرا که در دقیقه ۵۵ بازی و زمانی که می‌توانست از روی نقطه پنالتی اختلاف تیمش با ایران رو دوبرابر کند، «علیرضا بیرانوند» با تشخیص عالی خودش ضربه کریستیانو رو گرفت تا در ادامه با گلزنی «تیم ملی»، بازی با تساوی به پایان برسد.
دیدار بعدی با رونالدو خیلی زودتر از تصورات و پنج سال بعد محقق شد اما یه اتفاق مهم، این ملاقات رو ویژه‌تر از قبلی‌ها می‌کرد.
می‌دانستیم که اینجا و توی این سرزمین قلب‌های زیادی برایش می‌تپند اما برای خودش این راز سال‌ها بعد برملا شد. روزی که به ایران اومد و یک استقبال خیره‌کننده را به چشم دید. روزی که انگار جغرافیای ذهنی کریستیانو بزرگ‌تر شد تا تابستون سال ۲۰۲۳ رو هرگز از یاد نبرد.
در دیداری که بین پرسپولیس و النصر در ورزشگاه آزادی برگزار شد، رونالدو در پایان نود دقیقه حضور در زمین نتونست مقابل سرخپوشان پایتخت گلزنی کند. هرچند که آن بازی در نهایت با برد ۲ بر ۰ سعودی‌ها به پایان رسید. در این بازی و روی سکوها خبر از هیچ تماشاگری نبود، اما «CR7» از لحظه نشستن هواپیمای تیمش توی خاک کشورمان، طرفدارای مشتاق زیادی رو ملاقات و آرزوهای بزرگی رو برآورده کرد.
بازی برگشت دو تیم که با حضور ۸۰ دقیقه‌ای رونالدو در زمین و تعویض اجباریش بعد از برخورد شدید با بیرانوند همراه بود، در نهایت با تساوی بدون گل پرسپولیس و النصر در عربستان به پایان رسید تا رونالدو همچنان در حسرت گلزنی به «علی بیرو» در سومین تقابلش با دروازه‌بان تیم ملی باقی بماند.
برخورد بعدی هم کمی دورتر از ایران شکل گرفت، هرچند که ما میزبانش بودیم. این رویارویی برای خیلی از مهره‌های آبی‌پوش فراموش‌نشدنی به‌نظر می‌رسید و حالا اون‌ها هم این شانس رو داشتند که درست مثل پرسپولیسی‌ها با یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های تاریخ جهان تنه به تنه بشند.
در این بازی رونالدو برنده بازی بود اما نه برنده‌ای که خودش دروازه را باز کرده باشه. تقابل استقلال و النصر تبدیل به پنجمین مصاف رونالدو مقابل تیم ملی و باشگاه‌های ایرانی شد که اون این بار هم موفق نشد با پیراهن شماره ۷ النصر برابر یه تیم ایرانی و در روز درخشش «سیدحسین حسینی» گلزنی کند. هرچند که تک گل النصر روی ریباند ضربه سر رونالدو به ثمر رسید.
حالا همه‌ی ما در شرایطی منتظر ششمین ملاقات با رونالدو هستیم که سال به سال و کشور به کشور، این برخورد همچنان ادامه دارد. روبرو شدن با یه ستاره که هنوز شبیه به اولین روزهای دوران بازیش حریصِ گل زدنه و حتی ذره‌ای از جاه‌طلبی‌هاش کم نشده.
چهره‌ای که هیچ چیز به‌جز بردن برق چشماش رو نمایان نمی‌کنه. حتی اگه چیزی از فوتبال ندونی، «کریستیانو رونالدو» الگوی برنده بودنه. یه ماشین آهنی و یه گلزن بی‌جانشین. کسی که برای هر بار دیدن دوباره‌ـش از نمای نزدیک‌تر، باید از تقویم لیگ نخبگان آسیا و البته ولخرجی سعودی‌ها ممنون بود.
ویرایش تگ ها
تا کنون نظری ثبت نشده است!