در هفته‌های اخیر، شاهد افزایش داد و فریاد، اعتراض‌های بی‌وقفه و ایجاد جنجال توسط برخی سرپرستان و اعضای کادر فنی تیم‌ها بوده‌ایم؛ رفتارهایی که با هدف تحت تأثیر قرار دادن داوران یا مدیریت جو بازی انجام می‌شود. این اقدامات نه تنها روند طبیعی مسابقه را مختل می‌کند، بلکه تأثیر منفی مستقیمی بر بازیکنان جوان و هواداران می‌گذارد. آخرین نمونه آن مسابقه دو تیم نفت آبادان و شهرداری نوشهر در نیمه نهایی جام حذفی بود.
کارشناسان بر این باورند که استمرار اینگونه رفتارها، پیام غلطی به بازیکنان منتقل می‌کند؛ پیامی مبنی بر اینکه به جای تلاش و مهارت، می‌توان با هیاهو و فشار به موفقیت رسید. این الگوی غلط به سرعت به روی سکوها نیز سرایت کرده و جو استادیوم‌ها را متشنج می‌کند.
مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که بسیاری از تنش‌های ایجاد شده در بین تماشاگران، واکنشی به رفتارهای پرخاشگرانه و عصبی کنار زمین است. زمانی که مربیان و سرپرستان با حرکات و الفاظ تحریک‌آمیز وارد میدان می‌شوند، هواداران نیز، که بخش زیادی از شور و احساس خود را از کادر فنی می‌گیرند، به سرعت دچار هیجان منفی شده و فضای حمایتی سکوها به محلی برای تنش و حتی درگیری تبدیل می‌شود.
نگرانی بزرگ‌تر اما تأثیرات فرهنگی این فضای مسموم است. نوجوانان و جوانانی که از نزدیک این صحنه‌ها را می‌بینند یا از طریق رسانه‌ها دنبال می‌کنند، ممکن است رفتارهای خشن، فریادهای بی‌منطق و بی‌احترامی به قانون را به عنوان الگو بپذیرند. این روند، در بلندمدت باعث ترویج بی‌اخلاقی، بی‌احترامی به قوانین و افت شدید سطح فرهنگی ورزش کشور خواهد شد.
بر همین اساس، انتظار می‌رود نهادهای ذی‌ربط با درک حساسیت این موضوع، نسبت به تدوین قوانین دقیق‌تر و کارآمدتر برای کنترل رفتارهای ناهنجار کنار زمین اقدام کند. همچنین اجرای قاطع این مقررات بدون مسامحه و با هدف بازگرداندن آرامش به فضای فنی، سکوها و حفاظت از آینده اخلاقی فوتبال ایران ضروری به نظر می‌رسد. فوتبال ایران امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند آن است که نظم، احترام و بازی جوانمردانه در تمامی سطوح مسابقاتش نهادینه شود.
ویرایش تگ ها
تا کنون نظری ثبت نشده است!